از دو راه می توان وارد حوزه نقد فلسفی شویم: 1-با زبان فطری   2-با زبان صناعی.

یعنی هم میتوانیم مطالب هر فلسفه ای را در عرضه بر وحی [مورد] سنجش قرار دهیم و هم در مقایسه با فلسفه های دیگر، و سرانجام باید بدانیم که «جهان از حد فکر خلق بیش است» و «انَّ مجردَ العقل غیر کافٍ فی الهدایة الی الصراط المستقیم» . عقل باید به سوی وحی بشتابد و از موقعیت « عَلَّم الانسان ما لم یعلم» بهره مند شود و خود را از این بهره وری محروم ندارد، و از اسارت فکر این و آن در آورده و بزرگان بسیاری از قدیم و جدید محدودیت توان عقل را یادآور شده اند. خود عقل نیز درباره خود -جز همین- حکمی نمی کند. غلّو درباره عقل و عقل گرایی نیز نوعی مخالفت با عقل است.

اجتهاد و تقلید در فلسفه198-199